Kutsal uğraş, alevler ortasında vakitle yarış

Kocaeli’nin kahraman itfaiyecileri; her gün alevlerin, dumanın ve mevtle burun buruna, canlarını hiçe sayarak hayat kurtarıyor. Onlar için itfaiyecilik bir meslekten öte, yürek isteyen kutsal bir çaba. Birçok vakit yaşadıkları ağır anları aileleriyle bile paylaşmıyorlar; zira sevdiklerinin kalbi burkulmasın, gözleri geride kalmasın istiyorlar. İtfaiyecilik, görünmeyen fakat hissedilen; sessiz lakin en gür haykırışlarla dolu bir kahramanlık hikâyesi…

TOPLU MEZARLARIN SESSİZ TANIKLARI

İtfaiyecilik; en yakınlarına bile anlatılamayan öykülerle, görünmeyen kahramanlıklarla dolu bir seyahat. Kocaeli’nin alev savaşçıları bir sohbet ortamında, yüzlerce, tahminen binlerce anıdan süzülenleri içtenlikle paylaştılar bizimle… Kubilay Özcan, 1999 zelzelesinde yaşadıklarını gözleri dolarak anlatıyor; “Bir meskenin enkazında anne, baba ve çocukları birbirine sarılıydı. Hepsini kurtardık lakin o anın yükünü sözlerle anlatamam.” Sarsıntının bıraktığı derin acı ve iz, onun yüreğinde hâlâ canlılığını koruyor.

HATAY’DAN KOCAELİ’YE UZANAN VEFA KÖPRÜSÜ

Kerem Karaosmanoğlu’nun anısı ise itfaiyeciliğin yalnızca hayat kurtarmak olmadığını, ömür uzunluğu süren bağlar kurduğunu gösteriyor:

“6 Şubat sarsıntısının üzerinden bir yıl geçmişti. Adıyaman ve Hatay’dan gelen arkadaşlarla çay içiyorduk. O sırada bir adam yanıma geldi ve ‘Abi, sen beni enkazdan çıkarmıştın’ dedi. Birinci başta hatırlayamadım. Akabinde cebinden bir fotoğraf çıkardı. Enkaz altındayken ona whatsapp üzerinden gönderdiğim bir imgeymiş. ‘Bu senin numaran değil mi?’ dedi. O anda yaşananlar gözlerimin önüne geldi, o anları tekrar yaşadım ve hislerime hâkim olamadım. Adamla hüngür hüngür ağladık, boynuma sarıldı. Bu duyguyu tanım etmek mümkün değil.”

TÜNELİN İÇİNDE VEFATLA BURUN BURUNA

Kocaeli İtfaiyesinin alev savaşçılarından Yunus Kaya’nın birinci büyük imtihanı. Mesleğe yeni başlayan Yunus Kaya, Gültepe Tüneli’nde yaşadığı kaygı dolu anları şu sözlerle anlatıyor; “Tünelde araç yangını ihbarı geldi. Girdim, bütün araçlar karşıt tarafa kaçıyordu. Daylight (Günışığı) sinemasını gözümün önüne getirdim. Duman öylesine ağırdı ki, hiçbir şey görünmüyordu. Arkadaşlarım indi, amirim ‘Zorlanırsan tüpü başına tak’ dedi. Birkaç dakika sonra irtibat kesildi. O an hayatla mevt ortasındaki ince çizgiyi iliklerime kadar hissettim.”

FİLM SAHNESİNİ ARATMAYAN O ANLAR

Yunus’un kaldığı yerden meslektaşı Kerem anlatmaya devam ediyor; “İhbar bize araç yangını olarak gelmişti, tünel bilgisi yoktu. Tünele yaklaşırken Amerikan sinemalarında olur ya, dumanlar çıkar, patlamalar olur; motamot öyleydi. Bayanlar çocuklarını kucaklarına almış kaçıyordu. Otomobillerin tamponları birbirine vurmuştu. Biz içeri girdik, dört arkadaş kol kola… Tüplerimiz 20-25 dakika gidiyordu fakat oksijen bitmek üzereydi. Amirim Alkan, ‘Beyler, birisi olmazsa bittik’ dedi. Ben de ‘Allah’a şükür, kelime-i şahadet getirecek vaktimiz var’ dedim. Kendimizi bıraktık, öldük sandık. Sonra karayolları takımı gelip bizi oradan çıkardı. O tünelde hayatım sinema şeridi üzere gözlerimin önünden geçti.”

CAN DOSTLAR İÇİN CANLA BAŞLA MÜCADELE

Kocaeli İtfaiyesi’nin en hassas taraflarından biri de tüm canlılara birebir sevgiyle yaklaşması. Zira onların gözünde her hayat eşit ve kutsal. Kubilay Özcan, fuar alanında çatıda mahsur kalan bir maymunu şöyle anlatıyor: “Elimizde muzlarla üç saat koştuk. Muzları alıyor, kabuklarını bize fırlatıyordu. Adeta bizimle oyun oynuyordu. Sonunda yakaladık. Çok farklı ve unutulmaz bir andı.”

YUNUSUN TEŞEKKÜR TURU

Özcan’ın Körfez’de kurtardığı yunus anısı ise duygulandırıyor; “Çamura saplanmış bir yunusu kucakladım, üzerini tişörtümle örttüm, temizledik. Veteriner tedavi yaptıktan sonra denize bıraktık. Yunus özgür kalınca etrafımızda çeşit attı, başını bize teşekkür eder üzere salladı. O an hala içimi ısıtıyor.”

UZAYLI SANILAN BALON

İtfaiyecilik yalnızca dehşet ve zorluklardan ibaret değil. Tahir Alan’ın anlattığı olay ise mesleğin gülümseten tarafını gösteriyor: “Yaşlı bir çift, gökyüzünde uçan balonu ‘uzaylı’ sanıp ihbar etmiş. Gittiğimizde gördük ki yalnızca bir balonmuş. İşte mesleğimiz, bazen sevinçle gülümseten anlarla da dolu.”

GÖREVLERİ SONSUZ, CÜRETLERİ SINIRSIZ

Kocaeli Büyükşehir Belediyesi İtfaiyesi, yangınlardan zelzelelere, tünel felaketlerinden hayvan kurtarmalarına kadar hayatın her anında vazife başında. Ne vakit birilerinin ömrünü tehdit eden acil bir durum olsa onlar kendi hayatlarını riske atıyor. Onların kıssası yalnızca ateşle gayret değil; tıpkı vakitte insanlık, sabır, dayanışma ve sevgi öyküsü.

HER KURTARILAN HAYAT, YİNE FİLİZLENEN BİR UMUT

“30 yıldır bu mesleğin içindeyim, fakat her işe birinci günkü heyecanla gidiyorum.” -Kubilay Özcan

“Bir insanı enkazdan çıkarmak yalnızca vazife değil, insanlık borcudur.” -Kerem Karaosmanoğlu

“İtfaiyeci olmak, her an vefatla burun buruna olmaktır. Ancak biz vazgeçmiyoruz, zira vazifemiz hayat kurtarmak.” -Yunus Kaya

Kaynak: (BYZHA) Beyaz Haber Ajansı