“Bağlantı Hatası” ile “Gündüz ve Gece” Galalarını Altın Portakal’da Yaptı

62. Milletlerarası Antalya Altın Portakal Sinema Şenliği, pek çok üretimin, seyirciyle birinci buluşmasına konut sahipliği yapıyor. Bunlardan ikisi; Gökçen Usta’nın yönettiği “Bağlantı Hatası” ile Ali Altınöz’ün yönettiği “Gündüz ve Gece”ydi. 

Akran zorbalığını bahis alan “Bağlantı Hatası”nın, Atatürk Kültür Merkezi (AKM) Aspendos Salonu’ndaki gösterimin akabinde sinema grubu, seyircilerin sorularını cevapladı. Söyleşiye; yönetmen Gökçen Usta ve yapımcı Ömer Faruk Sorak ile genç oyuncular Asena Keskinci, Derinsu Sorak, Utku Coşkun, Fatih Berk Şahin, Arda Akgenç, Arda Görgen, Oğulcan Çiftçioğlu ve Doğum Özüm katıldı. 

“Zorbalık da tahlili de ailede başlar”

Senaryoyu birkaç kere baştan yazdıklarını lakin her seferinde yolun ‘aile’ye çıktığını gördüklerini lisana getiren direktör Usta, “Sonunda sinemaya, ‘zorbalık ailede başlar’ cümlesiyle devam ettik. Lakin tahlili de ailede başlar! Araştırmalar gösteriyor ki zorbalığa uğrayan ya da zorbalık yapan çocuklar, aileleriyle en az 6 ay terapiye gittiklerinde tahlile ulaşılıyor” diye konuştu. Usta, sinemanın isminin da buna işaret ettiğini belirterek “Filmimizin ismi da bu yüzden İrtibat Yanlışı; yani aileyle kurulan sevgi bağının, irtibat bağının kopmasından kaynaklı” dedi. 

Filmin yapımcılarından, tıpkı vakitte direktör kimliğiyle tanınan Ömer Faruk Sorak ise akran zorbalığının çok süratli yayıldığına dikkat çekerek “Filmi yaptığımız periyotla bugün ortasındaki farkı görünce bizim sinemanın çok soft kaldığını düşünüyorum” diye konuştu. Sorak, kelamlarını şöyle sürdürdü: 

“2006’da ‘Sınav’ sinemasını çekmiştik; üniversite imtihanına giren çocukların gelecek korkusuyla ilgili bir sinemaydı. Fakat o günden bugüne Türkiye’de gençlik o kadar öbür bir yere evrildi ki! Şu an; geleceğinin farkında bile olmayan, ânı yaşayan ve ânı da aslında o olmadığı halde, ‘mış gibi’ yaşayan bir kitle oluştu” 

“Sorun, ekonomik değil” 

Filmdeki hikâyenin bir devlet okulunda değil de özel okulda geçmesini bilhassa tercih ettiklerini söyleyen Sorak, bu tercihin sebebini de şöyle açıkladı: 

“Çünkü ekonomik düzeyi yeterli olan ebeveynlerin, çocuklarına okul, servis parası verip ceplerine harçlıklarını koyduklarında misyonlarının bittiğini sanan ebeveynlerin de sıkıntısı bu. Bilhassa özel okul seçtik ki ekonomik durumu düzgün olmayan ebeveynler ve çocukların, ‘paramız olsaydı bu türlü şeylerin yaşanmadığı okullarda eğitim alırdık’ üzere bir hayali varsa bunun, büyük ölçüde gerçek olmadığını bilsinler” 

“Bu sinema Z jenerasyonunun gururu olmalı”

Filmde hem zorbalık yapan hem de zorbalığa uğrayan çocukları canlandıran genç oyuncularsa kendi deneyimlerinin filmdekinden çok da farklı olmadığını açıkladı:

Asena Keskinci: Senaryoyu okuduğumda dedim ki ben Eylül olmalıyım. Eylül sayesinde aslında bir katarsis yaşayacaktım. Zira bizim lisemiz sinemadaki liseye o kadar benziyordu ki… Ben de o lisenin mağdurlarından biriydim; kelamlı tacizden fizikî şiddete kadar çok olağanlaşmıştı bizim okulda. Ben bu zorbalığın ne demek olduğunu ve bunun karşısında o çaresizliğin ne demek olduğunu, insanın, annesiyle dahi bunu paylaşamıyor olmasının ne demek olduğunu çok güzel bilen birisiyim. İnsan annesiyle bile paylaşamazken biz bunun sinemasını yaptık. Z jenerasyonunun gururu olmalıdır bu sinema. 

Derinsu Sorak: Bence liseden evvel ortaokulda da kimi şeyler çok olağanlaşmıştı. Eğitim hayatımı çok etkilemişti, okula gitmek istemiyordum bir devir. Yakın arkadaşlarımın zorbalık yüzünden sakatlandığına dahi şahit oldum, kimileri okul değiştirmek zorunda kaldı. Bu işi okuduğumda heyecanlandım. Zira İrem karakteri bana çok zıt fakat tıpkı vakitte benzediğimiz yerler de buldum. Zorbalık yapmadım lakin zorbalık yapan birinin de nasıl sorunlarla savaştığını gördüm; aynanın o yüzünü de görmek hoş oldu. 

Utku Coşkun: Benim lisemde de birtakım şeyler ziyadesiyle normalleştiriliyordu. Hatta ben bundan ötürü sene sonunda okul değiştirdim. Bir arkadaşım vardı, çocuğu zorbalıyorlardı. “Niye yapıyorsunuz?” dediğimde “Genciz biz, bu türlü latifeler olur” deniyordu. Lakin o latife değil; çok ziyan verici yerlere gidebiliyor ancak kimse umursamıyordu. 

“Lütfen ses çıkarın, ‘dur’ deyin!”

Fatih Berk Şahin: Ben biraz zorbaydım lisedeyken. Zira farkında değildim. Ne hoş ki şu anda bu mevzuyu açıklıkla konuşabiliyoruz ve beşerler aslında istemeden birbirlerine yaptıkları kötülüklerin farkına varabiliyor; bu çok değerli. 

Arda Akgenç: Görmezden geldiğin vakit bir şeyler değişmiyor. Susmaya, görmemeye çalıştım lakin görmediğinde bitmiyor; aksine bazen yürek kazandırabiliyor karşı tarafa. O yüzden insanların birbirini kollaması lazım. Aşikâr hudutlar aşıldığında sesini çıkarıp ‘dur’ demek lazım. Lütfen sesinizi duyurun!

Arda Görgen: Ben zorbalayan da zorbalanan da değildim. Lakin yakın arkadaşlarım zorbalayan taraftaydı. Ben onlarla yalnızca eğleniyordum. Utku’nun da dediği üzere zira aklım ermiyordu. 

Oğulcan Çiftçioğlu: Zorbalık bulaşıcı bir şey aslında. 

Doğum Özüm: Ben de vaktinde birçok defa kilomdan ötürü zorbalığa uğradım. Lakin o vakit da hiçbir vakit yapmadığım üzere ümitsizliğe kapılmadım. 

İzmir’in köyünde imece yolu bir sinema: Gündüz ve Gece 

Altın Portakal’da günün ikinci galası, “Gece ve Gündüz”dü. yönetmen Ali Altınöz ile oyuncular Muttalip Müjdeci, Özgür Cem Tuğluk ve Gülşah Büktür, AKM Perge Salonu’ndaki gösterimin akabinde gerçekleşen söyleşiye katıldı. 

Annesinin intiharının akabinde memleketine dönen Tufan’ın, bir şeyleri değiştirme gayretinin umutsuz kıssasını anlatan öyküyü, sinemanın kurgusunu da yapan Ataberk Kuru ile ortaya çıkardıklarını söyleyen Altınöz, süreci şöyle anlattı: 

“Ataberk’le Bolu’nun Mudurnu ilçesinde ‘hadi bir kıssa anlatalım, bir şeyler yapalım’ diye başlamıştık. Eski bir sinema vardır ya “Taşların Sırrı”; o denli bir şey yapalım istedik. 3 yıllık bir hikayeydi”

“Gülşen’i çocukluğumdan tanıyorum”

Role hazırlanma süreçlerini paylaşan, oyunculardan Muttalip Müjdeci, “Bir Anadolu öyküsü. Çok güç kurallarda lakin imece adabı, birlik olarak çalıştık” derken Gülşah Büktür; canlandırdığı, çoklu kişilik bozukluğundan muzdarip olduğu için ahıra kapatılan Gülşen karakteri için çocukluk anılarından yararlandığını anlattı: “Bilecik’te ben çocukken bir kız çocuğu vardı ve konuta bağlıyorlardı maalesef. Çok etkilenmiştim; o kızın manzarasını hiç unutmuyorum. Salonun ortasında bağlı bir halde ve çıkardığı sesler vesaire… Oradan bir bağ kurdum Gülşen karakteriyle. Benim için çok bildik tanıdık bir öyküydü Gülşen’inki” 

Oyunculardan Özgür Cem Tuğluk ise çekimleri gerçekleştirdikleri köy ortamından bahsederek “Sanırım burada çoğumuz, kentte yaşayan insanlarız ve köyün dinamiklerinin ne kadar farklı olduğunu bu sinemada gördük. Kimi şeyler bize yanlış yahut farklı görünebilir ancak o kaideler içindeki, o dinamikler içindeki paha yargıları farklı” dedi. Tuğluk, canlandırdığı Davur karakteri içinse “Davut’un da kendine nazaran yanlışsız ve yanlışları var ve çok köşeli, sert bir karakter. Aslında özünde âlâ bir insan ve yeterlilik yapmaya çalışıyor” değerlendirmesinde bulundu. 

Çekimlerin köyde gerçekleştirilmesinin avantaj ve dezavantajları sorulduğunda ise oyuncular köyün avantajları üzerinde çabucak hemen hemfikirdi. “Aslında bir istikametten çok çok yeterli; trafik yok” diyen Müjdeci’nin tercihini etkileyen bir öbür şey de çay tiryakisi olması olmuş: “Köydeki kahveden hiç gitmeyeyim istedim. Çaycıyımdır biraz; adam da çok hoş çay yapıyordu! Şahsen İstanbul dışında sinema çekmeyi çok seviyorum. Neresi olursa olsun kâfi ki İstanbul dışında olsun” Tuğluk da “Karaktere girmek çok daha kolay. Zira kesintisiz bir mühlet bilfiil orada yaşıyorsunuz ve kendi adıma biraz daha rahat çıkıyor karakter” kelamlarıyla rol arkadaşını destekledi. Büktür ise köyün bayanlarıyla kurdukları ve vakit içinde ilerleyen dostluklarının, motivasyon ismine büyük katkısı olduğunu lisana getirdi. 

Kaynak: (BYZHA) Beyaz Haber Ajansı